Mijn installaties en objecten, waarin de mens zelf opvallende afwezige is,
gaan over de tragikomische balans tussen beheersen en improviseren in ons
schijnbaar zo maakbaar universum.
Met op het eerste oog luchtige, vaak speelse en snel herkenbare beelden wil
ik de kijker bij een nadere blik confronteren met onoverbrugbare tegenstellingen.
De materiaalkeuze is daarbij steeds gebaseerd op de betekenis. Een
herschikken van voorwerpen en context zodat vervreemding en tweeslachtigheid
ontstaat.
